به طور کلی نصب سیم ارت به دو روش انجام میشود:
نصب سیم ارت ساختمان به روش زمین عمقی
نصب سیم ارت ساختمان به روش زمین عمقی یکی از شیوههای پر استفادهای است که برای نصب سیم ارت در ساختمانها مورد استفاده قرار میگیرد. به منظور اتصال سیم ارت به این شیوه میبایست مراحل زیر طی شود:
انتخاب چاه ارت
این چاه میبایست در محلهایی که دارای پایینترین سطح هستند حفر شود. علاوه بر این رطوبت در این محسطها میبایست در عمق کم قابل دسترس باشد. به صورت کلی محلهایی همچون زمینهای چمن، باغچهها و به صورت کلی فضاهای سبز مختص چاه ارت محل مطلوبی هستند.
حفر چاه
پس از انتخاب محل چاه میبایست به حفر چاه پرداخت. عمق چاه ارت در کمترین میزان ۴ متر و در بیشترین میزان ۸ متر میتواند باشد. قطر آن نیز میبایست تقریباً ۸۰ سانتیمتر باشد. نوع خاک و دسترسی به رطوبت در میزان حفر چاه ارت تاثیرگذار است. به طور مثال در زمینهای خاک رس که دارای رطوبت هستند، چاه ۴ متری مناسب است اما در زمینهای سنگلاخی که دارای رطوبت کمتری هستند، در برخی موارد حفر ۶ متری چاه مورد نیاز است. بعد از حفر چاه میبایست چالهای به عمق ۶۰ سانتیمتر از چاه به سوی دکل ارت حفر گردد.
اتصال سیم به صفحه مسی
پس از حفر چاه ارت میبایست اتصالات آن را تهیه نمود. به این منظور میبایست سیم ارت را به صفحه مسی اتصال داد. این عملیات حتما میبایست با استفاده از جوش صورت بگیرد. به منظور جوش دادن نیز به کارگیری جوش برنج یا نقره توصیه میشود.
پر کردن چاه ارت
به منظور پر کردن چاه نخست ۲۰ لیتر محلول آب و نمک تولید شده و کف چاه میریزند تا کل چاه را در بر بگیرد. بعد از ۲۴ ساعت ۲۰ سانتیمتر از ته چاه میبایست به وسیلهی خاک رس و نرم پر شود. سپس لوله پولیکا مختص انتقال رطوبت را در چاه تعبیه نموده و با استفاده از ۱۵ کیسه بنتونیت مخلوط با آب به صورت دوغابی بخشی از چاه را پر مینمایند. در انتها صفحه مسی را به صورت عمودی در مرکز چاه تعبیه کرده و مابقی چاه را از طریق مخلوط بنتونیت پر میکنند. علاوه بر این میبایست دقت داشت که سیم ارت و سیم میله برق گیر به صورت مستقیم قرار گرفته و دارای پیچ و تاب اندکی باشند. چرا که پیچ و تاب بسیار میتواند نقش سیم ارت را خنثی و یا کم کند.
نصب سیم ارت ساختمان به روش زمین سطحی
شیوههای نصب سیم ارت ساختمان گاهی مواقع به روش زمین سطحی نیز صورت میگیرند. این شیوه در مقایسه با شیوه زمین عمقی برای اجرا دشواری کمتری دارد و به چندین روش همچون شعاعی، مختلط، شبکهای، RING ،ROD و… پیادهسازی میشوند. اما عمدهترین روشی که به طور معمول برقکاران در پیش میگیرند، روش ROD است. به منظور انجام این روش میبایست گودالی به عمق ۸۰ سانتی متر حفر گردد. در این شیوه میلههای فولادی با روکشی مسی به جای صفحه مسی به کار میروند و کابلهای برق به آنها اتصال مییابند. علاوه بر این تعداد این میلهها نیز میبایست با توجه به مقاومت زمین مشخص شوند.
به منظور پر نمودن حفره نیز در شرایطی که زمین رطوبتی ندارد، میبایست نسخت روی سطح لولههای مسی را توسط بنتونیت پوشاند و سپس باقیمانده چاله را با استفاده از خاک نرم ماسهای تکمیل نمود. بایستی دقت داشت که در محیطهای سردسیری که با احتمال بالای یخ زدگی در زمستان مواجه هستند، کانال بایستی اندکی عمیقتر حفر گردد. چرا که کاهش درجه حرارت، موجب تاثیر بر افزایش مقاومت سیستم زمین میشود.
چجوری می تونیم با کارشناسانتون در ارتباط باشیم
اکانت اینستا هم دارید؟
بیشتری بنویسین لطفا
هزینه مشاورتون چنده؟
مطلب خوبی بود همکار گرامی
متشکر از شما
بازم درمورد این موضع مطلب بزارین
سلام عالی بود
مطالب بی نظیر بود
اینا فوق العادن